Ο στόχος της αντιϋπερτασικής αγωγής είναι η βελτίωση της ποσότητας και της ποιότητας ζωής, με ελαχιστοποίηση του συνολικού καρδιαγγειακού κινδύνου. Αυτό εξαρτάται από τη συνύπαρξη κι άλλων παθολογικών καταστάσεων, όπως η στεφανιαία νόσος και η καρδιακή ανεπάρκεια.

Στους στεφανιαίους ασθενείς, μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου, οι β-αναστολείς έχουν σαφή ένδειξη, όπως αυτό έχει τεκμηριωθεί με ένα πλήθος μελετών, πού όμως χρονολογούνται περισσότερο από 20 έτη. Οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (ΑΜΕΑ) σε μελέτες της τελευταίας 15ετίας έδειξαν ότι κι αυτοί μειώνουν τη θνησιμότητα μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου. Έτσι, οι δύο αυτές ομάδες φαρμάκων είναι σήμερα υποχρεωτικές στους στεφανιαίους ασθενείς. Οι αναστολείς των υποδοχέων ΑΤ1 της αγγειοτασίνης ΙΙ (ΑΥΑ) είναι εξ ίσου αποτελεσματικοί και χορηγούνται κυρίως όταν υπάρχει αντένδειξη ή εκδηλώνονται παρενέργειες στους ΑΜΕΑ, όπως φάνηκε σε μελέτες της τελευταίας 3ετίας.

Στη καρδιακή ανεπάρκεια, οι ΑΜΕΑ είναι φάρμακα εκλογής, βελτιώνοντας θεαματικά την ποσότητα και την ποιότητα ζωής. Οι ΑΥΑ κι εδώ έχουν ισάξια αποτελεσματικότητα και είναι μια σαφής εναλλακτική λύση. Ο συνδυασμός ΑΜΕΑ με ΑΥΑ όμως δεν έχει ακόμα αποδειχθεί ότι υπερτερεί από το καθένα φάρμακο ξεχωριστά, όταν χορηγούνται σε σωστή δοσολογία. Οι β-αναστολείς έδειξαν την τελευταία 10ετία ότι βελτιώνουν την μακροπρόθεσμη επιβίωση των ασθενών αυτών, ιδίως τα φάρμακα με αγγειοδιασταλτικές δράσεις. Οι ανταγωνιστές διαύλων ασβεστίου, καθιερωμένα ισχυρά αντιϋπερτασικά φάρμακα, έδειξαν σε μία μόνο τελευταία μελέτη ότι μειώνουν σημαντικά την εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας σε στεφανιαίους ασθενείς. Τα διουρητικά, θειαζιδικά ή αγκύλης, βελτιώνουν την ποιότητα αλλά όχι την ποσότητα ζωής. Όμως, η σπειρονολακτόνη όταν προστίθεται στην κλασσική αγωγή, έχει δείξει βελτίωση της επιβίωσης.

Συμπερασματικά, στους καρδιοπαθείς υπερτασικούς ασθενείς τα φάρμακα που στοχεύουν κυρίως στο συμπαθητικό σύστημα και στον άξονα ρενίνης, έχουν ιδιαίτερη ένδειξη, καθώς αποδεδειγμένα παρατείνουν τη ζωή.